Voor een speciale mist-editie van de Amsterdamse Straatkrant Z! werd Nadim Masri, eigenaar Mistbeveiliging B.V., geïnterviewd over de beveiligingsbranche en de opkomst van mistmachines. Lees hieronder het hele interview.
Tekst: Karin Stroo
Fotografie: Piet Hermans
Mistshot in de demoruimte
Inbrekers wegjagen met mist waardoor ze geen hand voor ogen meer zien. In Nederland bestaat het al twintig jaar maar echt bekend is het nog niet. Een Zwanenburgs bedrijf wil daar verandering in brengen.
Aan de rand van een klein industrieterrein in Zwanenburg bevindt zich de firma Mistbeveiliging. Nadim Masri (38), zwarte coltrui, spijkerbroek en hagelwitte tanden, is de eigenaar. Hij zit achter een groot bureau. Op de grond liggen witte vierkante tegels, halverwege staat een grote loungebank en helemaal aan de andere kant zit medewerker Minou achter een computer.
Mistbeveiliging, hoe raakt iemand daarin nu verzeild? Nadim lacht: ‘Eigenlijk door mijn stiefvader, die zit hierachter op het terrein en heeft een soort groothandel in bewakingscamera’s. Hij kwam op een gegeven moment naar me toe met een mistbeveiligingssysteem en vroeg me of ik dat niet in de markt wilde zetten.’

Nadim gaat bij zijn stiefvader werken, demonstraties geven met de mistgenerator. Daarnaast begint hij een eigen installatiebedrijf in mistgeneratoren. ‘Het is een beetje via de familie gegaan, zeg maar. En ik vind het een mooi product. Beveiliging was ook een wat ouderwetse business. Wij zijn heel erg online bezig en niet volgens het conventionele model van fabrikant-importeur-distributeur. We proberen met advertenties direct de eindgebruiker te bereiken.’
De mistgenerator als product is niet nieuw, die is al twintig jaar op de markt. ‘Maar hij is nooit doorgebroken tot de mainstream. Als ik aan honderd Nederlanders vraag of ze weten wat mistbeveiliging is, mag ik blij zijn als vijf procent het weet.’
MIDDEL TEGEN RAMKRAKEN
Waar komt de mistgenerator eigenlijk vandaan? ‘Officieel uit de discotheken’, zegt Nadim, ‘daar heb je ze ook. Iemand dacht: we maken er een alarmcontact op, dan kunnen we hem ook in de beveiligingsbusiness gebruiken. Een opgevoerde mistgenerator. Op Koningsdag heb ik zo’n demomachine weleens meegenomen op de boot door de grachten. Dat trekt nogal de aandacht, zeg maar.’
Hij rolt zijn bureaustoel naar achteren, neemt een slok koffie en zegt: ‘Ik heb hiernaast een demonstratie-unit, ik kan zo wel even een shot mist geven, dan heb je een idee wat er gebeurt voor een inbreker.’ Want, en dat wil Nadim wel even duidelijk hebben, de mistgenerator kan op twee manieren worden ingezet. Voor inbraak en nachtelijke situaties zonder personeel. Maar ook bij juweliers, of waardetransport, waarbij het personeel met een druk op de knop de mist kan laten spuiten. Zo werkt het als vertragend middel en kan het personeel wegduiken tot de politie er is. Verreweg de meeste klanten van Mistbeveiliging zijn supermarkten en tankstations.

Minou, vanaf de andere kant van het pand: ‘Ik luisterde even mee. Het zijn vooral plekken waar ze parfum en sigaretten verkopen. Mist als middel tegen ramkraken, die er een tijdlang veel plaatsvonden.’
‘Ja’, zegt Nadim, ‘onze eerste grote opdracht was voor Shell de afgelegen tankstations beveiligen. Buiten de Randstad duurt het wel vijftien tot twintig minuten voor de politie arriveert en binnen anderhalve minuut hebben inbrekers de boel leeg en zijn ze vertrokken. Dat was iedere keer raak schieten. Sinds de beveiliging zoeken ze hun heil ergens anders.’
‘IK HOU VAN DIT WERK’
Mistbeveiliging heeft nog drie mensen in dienst naast Nadim en Minou. Iemand die de teksten schrijft voor de website en nog twee monteurs-installateurs. Een van hen is de Syriër Alan Aljafaari (38), hij werkt nu bijna een jaar bij Mistbeveiliging. In Syrië werkte hij ook met beveiligingssystemen. ‘Alarmsystemen zijn bijna over de hele wereld hetzelfde’, vertelt hij aan de telefoon, tussen twee klanten door. Dus het enige wat hij moest leren was de taal? Alan lacht: ‘Toen ik zeven jaar geleden aankwam in Nederland kreeg ik na mijn asiel een huis in Oud-Vossemeer, in Zeeland. Daar was ik de enige vluchteling in het dorp. Er was geen taalschool in de buurt. Pas na een jaar kreeg ik taalles, de gemeente heeft gewoon gewacht tot er meer vluchtelingen waren in de omliggende dorpen.’ In Zeeland was er weinig werk op dat moment. Uiteindelijk vond Alan een baan in een meubelmagazijn als lader en losser van vrachtauto’s. Eén app had hij op zijn telefoon in die tijd en die was van uitzendbureau Indeed. Hij stuurde zijn cv naar een aantal bedrijven, tot hij op een dag een telefoontje kreeg van Nadim Masri. Of Alan vijf dagen op proef bij hem wilde komen werken. Alan nam vakantiedagen op bij het meubel-magazijn en ging vijf dagen mee met een monteur van Mistbeveiliging. Hij is er niet meer weggegaan en sinds een paar weken heeft Alan een vast contract.
‘Dit is echt mijn baan, ik hou van dit werk’, zegt hij enthousiast, ‘dit is mijn “oude” werk. Ik hou er niet van om van de ochtend tot de avond op dezelfde plek te zitten. Ik zie nu door heel Nederland mensen en klanten.’ Onlangs heeft Alan een eigen huis gekocht, nee, niet in Oud-Vossemeer, maar in de buurt van Doetinchem. ‘Haha, ik weet nog niet of het daar leuk is, ik woon zo ongeveer achter mijn stuur. Ik werk meer dan dat ik thuis ben.’ Hij hangt op want hij gaat naar een klant in Maastricht.

MENTHOLGEUR
Intussen staat Nadim op om een mistshot te gaan geven in de demoruimte. Minou, vanachter haar beeldscherm: ‘Toen ik hier kwam solliciteren dacht ik: mistbeveiliging? Ik kon me er niks bij voorstellen. Tot ik de mist zag, ik wist niet wat me overkwam in die demoruimte. Mijn hele oriëntatie was weg, de uitgang kon ik niet vinden.’
Dat Minou niets te veel heeft gezegd blijkt als Nadim op de knop van de generator drukt. In een paar seconden staat de hele oefenruimte vol mist, die heel langzaam naar buiten drijft, omhoog, over het dak. Je ziet geen hand voor ogen. Het is droge mist met een lichte mentholgeur. Dat laatste is voor de brandweer, zodat die weet dat het niet om de rookontwikkeling van een brand gaat. Nadim doemt geleidelijk op uit de mist. ‘Ik heb een paar pulsen gegeven’, zegt hij, ‘elke puls is 28 kuub aan mist. Er hangt nu 150 kuub mist in deze ruimte.’
Hij heeft een plastic zak vast die nog het meest lijkt op een infuuszak en een liter vloeistof bevat. De zak zit in de mistgenerator en de vloeistof gaat door een warmtewisselaar, een grote zware cilinder met heel veel gaatjes die een constante temperatuur van 350 graden heeft. Als het alarm van de mistgenerator afgaat dan trekt de pomp de vloeistof koud in de warmtewisselaar en komt er mist uit.‘ Dit is wat er ook gebeurt in de sauna’, zegt Nadim, ‘als je daar water over de stenen gooit ontstaat er stoom. We knallen niet een volle zak af gedurende activatie, maar een fractie ervan, en die wordt verspreid door de hele ruimte. Er worden zulke kleine druppels geproduceerd dat de luchtvochtigheid niet toeneemt. Alles blijft droog. Als je een ruimte gaat overbemisten, met bijvoorbeeld drie van die generatoren, dan vinden de druppels elkaar en keren ze terug naar een liquide vorm. Maar als je normaal mist spuit, is er niks aan de hand; op elektronica, eten, kleding, nergens tref je een druppel aan.’
De mist in de demoruimte is bijna opgetrokken. De laatste flarden zweven naar buiten, haast niet van echte mist te onderscheiden. Houdt Nadim eigenlijk van mist? Hij glimlacht: ‘Ik hou wel van mistige verhalen.’
Tekst: Karin Stroo
Fotografie: Piet Hermans